Het laatste stukje van het Götakanaal

Op donderdag 23 juni hebben we Vadstena achter ons gelaten en tijdens een mooie zeiltocht hebben we het Vättern dwars overgestoken. Het Vättern is heel groot en vooral ook heel diep. Op sommige plekken wel 100 meter. 
Vanaf een afstand zagen we het fort van Karlsborg, onze eindbestemming, al liggen. Eenmaal aangekomen zijn we gelijk naar het fort gewandeld.

Het fort is ooit gebouwd om bescherming te bieden aan de koning, de regering en andere belangrijke mensen, als de Russen het land zouden binnen vallen (hoe actueel🤔). Daarnaast moest het ruimte bieden aan 6000 soldaten en 10.000 burgers. Ze zijn in 1819 begonnen met bouwen. De bouw zou eigenlijk 10 jaar moeten duren, maar toen het uiteindelijk in 1908 klaar was, bleek het te gedateerd te zijn. Het is nog steeds een van de grootste forten van Europa. En doet tegenwoordig oa dienst als militair opleidingscentrum, en natuurlijk als toeristische trekpleister. Als je er doorheen loopt, voelt het als een stad op zich, zo groot is het opgezet.

Vrijdag de 23e was het groot feest in Zweden. Midsommar, oftewel midzomernacht werd gevierd. De Zweden vieren dat altijd op de vrijdag die het dichtst bij de langste dag ligt. We zaten op de eerste rij in de haven, want op het veldje direct naast onze boot vond het feest van Karlsborg plaats. Erg leuk om een keer mee te maken. Jong en oud dansten om de midzomerpaal heen. We vonden het wel wat snel afgelopen. We begrepen van Zweden, dat ze daarna met hun familie’s naar huis gaan en daar verder feest vieren. Wij hebben maar ons eigen feestje gevierd op onze versierde boot😉

De dag erna hebben we onze tocht over het Götakanaal vervolgd. Dit was wel een bijzondere dag, want we bereikten het hoogste punt! Het meer Viken ligt op 91,8 meter boven zeeniveau. Tijdens deze tocht hadden we hele nauwe passages afgewisseld met een groot meer. Met daarbij genoeg ruimte om achter de boot te zwemmen/hangen.

We zijn naar Töreboda gevaren. We lagen er mooi, maar voor de rest was het plaatsje niet echt bijzonder.

25 juni gingen we onderweg naar Sjötorp, het laatste plaatsje aan het Götakanaal. Vanaf nu gaat het alleen nog maar omlaag in de sluizen. Hoewel dat op zich makkelijker is, moesten we even inkomen. Na een aantal sluizen even pauze gehouden en heerlijk gezwommen, want het was 31 graden. Zelfs Selma en Ruben gingen het water in en kregen de smaak te pakken. 
Daarna doorgevaren, maar één sluis verder hadden we alweer verplichte pauze. Er was bij een sluis verderop een ongeluk gebeurd, waardoor we een paar uur moesten wachten. Kasper en Ruben hebben zich wel goed vermaakt, want ze hadden tijdens het wachten Zweedse vriendjes gemaakt, waarmee ze heerlijk gezwommen en gespeeld hebben. 
Uiteindelijk hebben we Sjötorp toch bereikt en hebben we nog een gezellige avond gehad met onze nieuwe Zweedse vrienden.

Gisteren hebben we dan echt afscheid genomen van het Götakanaal en hebben we de laatste twee sluizen gedaan. Daarna waren we op het Vänern, het grootste meer van Zweden en Europa. Zes keer zo groot als het IJsselmeer en het telt 24.000 eilanden. Op het fokje naar Mariestad gevaren, zo’n 2 uur varen ten zuiden van Sjötorp. Om er te komen (zonder omweg) moesten we onder een brug door. Deze is 18 meter hoog. En onze mast 17 meter. Dat is toch spannend…blijven onze antenne en het windvaantje wel zitten?

Mariestad is een mooi oud stadje, waar we ons prima vermaakt hebben. De jongens konden nog met hun vriendjes spelen, want die gingen ook hierheen. 

Gisteren nog 32 graden, vandaag 20 graden en een heleboel regen. Dus vandaag maar lekker in de haven gebleven. Gelukkig is het vanmiddag weer opgeklaard en hebben we nog een mooie avond, met natuurlijk weer een (noodgedwongen) bbq.